Hou je van doordenkertjes? Even je grijze hersencellen flink laten werken, je vastbijten in iets en dan beseffen: yes, ik snap het! Heerlijk toch? Vooral voor je ego.
Dit blogje vraagt niet om te doordénken maar om te doorvoelen, met een wezenlijk inzicht nadien. Nog lekkerder (vind ik).
Ik denk weleens dat ik verslaafd ben aan het krijgen van nieuwe inzichten; groeien, jezelf ontwikkelen, ervaren, beleven, het hoort er allemaal bij en ik vind het heerlijk. Ik kan er niet genoeg van krijgen. Ik heb mazzel dat het mijn werk is en ik me erin kan uitleven?.

Maar… een valkuil daarbij is dat ik de neiging heb mezelf alsmaar te willen veranderen.
De vragen die dan opkomen zijn: “is het ooit genoeg?”, “wanneer is het genoeg?” en vooral “ben ík genoeg”? Een typisch symptoom van perfectionisme; de lat steeds hoger of verder weg leggen; erg vermoeiend!
Ergens in mijn kindertijd heb ik besloten te geloven dat ik niet voldoe, dat ik niet genoeg ben, dat ik niet oké ben…

Om tóch bestaansrecht te voelen ( want dat is wat ik wil) ga ik dan bijvoorbeeld extra mijn best doen, doe ik aardig naar iedereen en drink ik nóg een wijntje of biertje om mijn gevoelens van niet oké zijn níet te hoeven voelen…
Voor mij is het lastig om te voelen dat het genoeg is wat ik doe en dat ik oké ben zoals ik ben.

Ik wil dat wél graag. Want dan zou ik me rustiger en bestemder voelen, meer gemak ervaren, zou ik mezelf niet hoeven overschreeuwen en zou ik beter kunnen luisteren.

Hoe dan?
Volgens mij door te voelen. Voelen wat er gebeurt als ik mijn best níet doe, voelen wat er gebeurt als ik mijn mening geef en voelen wat er gebeurt als ik dat biertje laat staan. Voelen, voelen, voelen dus.
En dan ervaren óf ik er nog wel bij hoor, of ze me nog wel aardig vinden en vooral of ik mezélf genoeg vind?
Pff…

En jij? Ga je de uitdaging mee aan?
Lees bijvoorbeeld mijn blogje over perfectionismecoaching