Verlaat-verdrieters zijn volwassenen die op jonge leeftijd (jonger dan 21 jaar) één of beide ouders zijn verloren.
Ik was weer even vergeten dat het leven vaak moeilijk is voor ‘verlaat-verdrieters’. Ik ben er zelf een.
Daarom werkte het zo helend om erover te lezen; het mag er zijn. Veel herkenning.
Ik las bijvoorbeeld dat deze rouw geen lineair proces is maar een circulair proces. Dat betekent dat de rouw iedere keer weer terug mag komen. Bijvoorbeeld naar aanleiding van een gebeurtenis in het heden die pijn of verdriet triggert. Dat maakt dat het overlijden van je ouder niet verwerkt of klaar hoeft te zijn. Dat gaf mij ruimte. Gevoelens willen ook ruimte om gevoeld te worden. Rouw om jong ouderverlies hoeft dus niet ‘klaar’ te zijn, of een ‘plekje’ te hebben gekregen.
Je kunt je voorstellen dat dit inzicht mij toestemming gaf om te voelen wat gevoeld wilde worden. Ik voelde boosheid en ik voelde verdriet. Ik heb gehuild. En ik voelde opluchting. Er was een stukje geheeld.
Bij rouw om jong ouderverlies is dit stukje van heling (huilen) het topje van de ijsberg. Het gaat veel meer over de vraag: wie ben je geworden na het overlijden van je ouder? En ook: wie ben je, wat wil je, wat voel je? Deze vragen zijn wat verlaat-verdrieters bezig houden.
Na het overlijden van je ouder is een stukje van jezelf doodgegaan. En zie je dan nu maar weer eens te verbinden met leven… Een hele klus.
Daar zit ik nu weer even middenin. Maar zeer de moeite waard. Ik snap nu ook beter waarom ik zo geïnteresseerd ben in inzichten verwerven, persoonlijke ontwikkeling, trouw zijn aan mezelf.
Rouw om jong ouderverlies is anders dan rouw om iemand die kort geleden is overleden. Je kunt je pas bewust worden van wat het overlijden van je ouder met je heeft gedaan als je volwassen bent.
We leven vandaag de dag in een tijd die erg gericht is op de toekomst en op doelen verwezenlijken. Terugkijken, voelen en stilstaan wordt weinig gewaardeerd. Te weinig, naar mijn mening.
Ben je zelf iemand die op jonge leeftijd een ouder verloor, of ken je zo iemand? Wellicht helpt het je om op de website van verlaatverdriet.nu te kijken. En jezelf de heling van herkenning te geven.
Ik heb bij Titia Liese, ontwikkelaar van het concept Verlaat Verdriet, jaren geleden de jaartraining gedaan. Zij timmert flink aan de weg om rouw bij Verlaat Verdriet dé aandacht te geven die het nodig heeft. Een mooie missie, die ik graag ondersteun.
Wil je graag met mij praten over jong ouderverlies, tijdens een inzichtswandeling, of meedoen met een workshop hierover? Neem gerust en vrijblijvend contact met me op.
Er zijn veel krachtige mensen in de wereld die goed kunnen omgaan met hun psychische ballast. Zij zijn zich bewust van hun ballast en kunnen dit transformeren in een kracht. Zijzelf en anderen zijn hiermee gebaat. Er wordt naar mijn mening te weinig gepraat en geschreven over hoe deze mensen, vaak vrouwen, dat doen. Ik vind dat er meer openheid mag komen, zodat we van elkaar kunnen leren.