Hard werken of lummelen; graag allebei!

Toen ik 12 jaar was overleed mijn moeder. Dat is al lang geleden maar nog steeds worstel ik in mijn leven met: onzekerheid, negatief zelfbeeld, willen voldoen aan verwachtingen van anderen, angst, verdriet en het gevoel er niet toe te doen. Zo kun je je dus voelen na een traumatische gebeurtenis in je jeugd. En ik ben dus niet de enige. In de Facebook-groep ‘Verlaat verdriet’ lees ik veel herkenbare verhalen.

Iedere keer weer moet je in het reine te komen met die oude emoties. Om je te ontdoen van deze last is het nodig om open te staan voor alle gevoelens die gevoeld, gezien en gehoord willen worden. Dat kost je dus veel energie. Vooral als je ook een hoogsensitief persoon bent die prikkels van buiten en van binnenuit als overweldigend ervaart en je bijvoorbeeld ook nog een baan en kinderen hebt. Dat is bijna niet te doen en je hebt daardoor veel “oplaadtijd” nodig.

In deze wereld waarin dingen vaak snel en efficiënt moeten gebeuren is er weinig ruimte om jezelf weer op te laden. Het betekent dat je niet gemakkelijk meekunt. En als je tóch mee wilt betekent dat dubbel hard werken.

Het harde werken waar ik het over heb, emotioneel hard werken dus, wordt vaak niet gewaardeerd. Dat waarderen, dat moet je zelf doen.

Dat is dus driedubbel hard werken.

Lummeltijd!

Ik wil hier graag pleiten voor ‘lummeltijd’. Daarmee bedoel ik dat je jezelf toestaat om jezelf te geven wat je nodig hebt. Oók of juíst als het afwijkt van wat anderen nodig hebben of hoe anderen leven. Durf uniek te zijn, durf jezelf te zijn. Leef jouw leven. Het vergt moed om dat te doen, maar trouw zijn aan jezelf klopt altijd.

Dus ben je hooggevoelig, heb je veel oplaadtijd nodig en heb je veel ‘op te ruimen’?

Neem je tijd – voor zover je het je kunt veroorloven – en voel je niet schuldig. Als je doet waar jij gelukkig van wordt ben je bezig jezelf én de ander gelukkiger te maken. Door de ballast die jij op je schouders draagt te verlichten, help je ook je kinderen. Zij leven vrijer en blijer.

Maar makkelijk is het niet, die lummeltijd te nemen. Het heeft consequenties. Je komt in de knel met je werk, je voldoet niet meer aan ieders verwachtingen, misschien word je financieel afhankelijker van anderen, om maar wat te noemen.

Het gaat erom dat je doet wat goed voelt voor jou.

Struggle

Voor mij was het een hele struggle. Pas de laatste jaren lukt het me om te genieten van mijn manier van leven en voel ik me een bevoorrecht mens. Ik neem nu tijd voor mezelf, ik doe rustig aan zonder stress. Het voelt fijn om met aandacht boodschappen te kunnen doen, te koken of tijd te nemen voor iemand die het nodig heeft.  In materieel opzicht stel ik minder hoge eisen en op vakantie gaan in Nederland vind ik ook heerlijk. Ik geef er wat voor op, maar krijg er veel voor terug: een blijer en gezelliger ik.

Wil je een reactie geven op dit blogje; graag!

Hartegroet, Catharina